Omschrijving
Magnesium is een belangrijk mineraal dat vaak deficiënt is in onze westerse voeding. Een overmaat aan verzurende voeding, industriële toevoegingen aan voeding (sulfaten, MSG, fluor), chronische stress, magnesiumarme grond en medicatie, zijn stuk voor stuk stille rovers van het mineraal magnesium. In de voeding treffen we magnesium het meest aan in groene bladgroenten, algen, volkoren granen, peulvruchten, noten en zaden en donkere chocolade.
Magnesium is in tal van enzymatische processen werkzaam. Het vervullen van deze magnesiumfuncties is sterk afhankelijk van de opneembaarheid. Daarom is de vorm waarin magnesium wordt aangeboden een beslissende factor. Magnesium, gebonden aan aminozuren zoals glycerofosfaat, wordt snel door de cel opgenomen en passeert vlot de bloed-hersenbarrière.
Magnesium is één van de vier elektrolyten - naast kalium, calcium en natrium - die de ionen-pompwerking in de celmembranen regelt. Daarbij is de normale plaats van kalium en magnesium in de cel, terwijl de normale plaats van natrium en calcium zich buiten de cel bevindt. Magnesium werkt dus als calciumantagonist. Het regelt, samen met silicium, de calcium/magnesium-balans en daaropvolgend de botopbouw door stimulatie van calciumopname door de osteoblasten. Daarentegen demotiveert dit regelmechanisme kalkafzetting in andere weefsels en cellen. Dit garandeert een goede nutriëntenopname en afvoer van afvalstoffen doordat een gezond en soepel celmembraan behouden wordt.
Overzicht van calciumverbindingen en hun opneembaarheid.
Interacties
Interacties met natuurlijke en/of reguliere medicijnen zijn mogelijk.
Studies
Hoewel magnesium verreweg het minst overvloedige serumelektrolyt is, is het uiterst belangrijk voor het metabolisme van talrijke andere mineralen en andere micronutriënten, zoals calcium, kalium, fosfor, zink, koper, ijzer, acetylcholine en stikstofmonoxide (NO). Tevens is het van belang voor veel enzymen, de intracellulaire homeostase en voor activering van thiamine. Magnesium is dus betrokken bij een zeer breed scala aan cruciale lichaamsfuncties. Helaas hangen magnesium-absorptie en -eliminatie af van een groot aantal variabelen, wat vaak leidt tot een magnesiumdeficiëntie. De magnesiumopname vereist veel magnesium in de voeding, selenium, parathyreoïd hormoon (PTH) en vitamine B6 en D. Anderzijds worden de magnesiumwaarden verlaagd door overmatig alcoholgebruik, zout, fosforzuur (frisdrank) en koffie-inname, overvloedig zweten, intense, langdurige stress, overmatige menstruatie, diuretica en door andere medicijnen en door bepaalde parasieten. Een geleidelijk optredende, intensifiërende magnesiumdeficiëntie komt veel voor.
Pathologiën die worden geassocieerd met magnesiumdeficiëntie zijn duizelingwekkend: hypertensie (hart- en vaatziekten, nier- en leverschade, etc.), peroxynitrietschade (migraine, multiple sclerose, glaucoom, ziekte van Alzheimer, etc.), recidiverende bacteriële infectie door lage niveaus van stikstofmonoxide in de holtes (sinussen, vagina, middenoor, longen, keel, enz.), schimmelinfecties, thiaminedeactivering (laag maagzuur, gedragsstoornissen, enz.), premenstrueel syndroom, calciumdeficiëntie (osteoporose, hypertensie, stemmingswisselingen, etc.), tandholtes, gehoorverlies, diabetes type-2, krampen, spierzwakte, impotentie (gebrek aan NO), agressie (gebrek aan NO), fibromen, kaliumdeficiëntie (aritmie, hypertensie, sommige vormen van kanker) en bijvoorbeeld ijzer-accumulatie. Tenslotte: zorg voor een goede magnesiumabsorptie en voorkom overmatige eliminatie.
Referentie
Johnson S. The multifaceted and widespread pathology of magnesium deficiency. Med Hypotheses. 2001 Feb;56(2):163-70.
